Η ταυτόχρονη κριτική του Μαρξ στον εγελιανό ιδεαλισμό και στον Φόυερμπαχικό υλισμό είναι εμμενής διαλεκτική με την έννοια ότι αντιλαμβάνεται τις δύο φιλοσοφίες ως τους αντινομικούς πόλους που συνιστούν την αυτοαντίφαση της φιλοσοφίας εκείνη την εποχή. Και οι δύο πόλοι περιέχουν μια μονόπλευρη αλήθεια για τον κόσμο: ο Φόυερμπαχ την αλήθεια της σημασίας της υλικής πραγματικότητας και ο Χέγκελ την αλήθεια της ιστορικότητας της ανθρωπότητας. Ο Μαρξ επιδιώκει να αντλήσει την κοινωνική αλήθεια και τα απορρέοντα κοινωνικά καθήκοντα δουλεύοντας μέσα από αυτούς τους δύο πόλους. Με άλλα λόγια, ο Μαρξ δεν απορρίπτει τον Φόυερμπαχ και τον Χέγκελ, αλλά προσπαθεί να τους υπερβεί αντλώντας κοινωνικά και πολιτικά συμπεράσματα από τις ενοράσεις τους.
Tag: Marxism
Όλο Έθνος, Καθόλου Τάξη: Μια σύντομη κριτική στο βιβλίο Μεταξύ Έθνους και Τάξης
Ήταν τελικά το ΑΚΕΛ εκφραστής των συμφερόντων της κυπριακής εργατικής τάξης στο σύνολό της, ή ουραγός του Ε/κ εθνικισμού; Τα γεγονότα που περιγράφει το βιβλίο καταδεικνύουν το δεύτερο, αλλά οι ιστορικοί μας δυσκολεύονται να το παραδεχτούν.
Marx’s Declaration of Intent
Ελληνικά Perhaps Marx’s clearest early formulation of immanent dialectical critique is contained in a letter to his friend Arnold Ruge, … More
What is Marxism?
Marxism is most often viewed as a socioeconomic theory which privileges class relations and economic factors for understanding history and social reality. In other words, it is reduced to sociology. On the left, it is currently considered by most as bad sociology because it does not recognize the importance of social structures beyond economic ones in shaping the modern world. Its import is therefore further reduced to economics: Marxism is a theory which gives an adequate explanation of how the capitalist economic system works, and must be supplemented by other theories illuminating other aspects of the social fabric.
Τί εστί Μαρξισμός;
[O] μαρξισμός δεν είναι ούτε κοινωνιολογία ούτε οικονομικά. Είναι αντίθετα μια μέθοδος, μια μέθοδος σύλληψης της κοινωνικής πραγματικότητας προκειμένου να την αλλάξει. Είναι επομένως μια επαναστατική μέθοδος, όχι μια απλή μέθοδος ανάλυσης και κριτικής. Είναι μια μέθοδος που προορίζεται να λειτουργήσει ως οδηγός δράσης για μια συγκεκριμένη ιστορική κοινωνική ομάδα, το προλεταριάτο, όντας η ταξική του συνείδηση. Είναι, επιπλέον, μια ιστορικά συγκεκριμένη μέθοδος, δηλ. μια μέθοδος της οποίας η διατύπωση και η πρακτική κατέστη δυνατή λόγω συγκεκριμένων ιστορικών συνθηκών και της οποίας η σημασία περιορίζεται σε αυτές τις συνθήκες. Αυτή η μέθοδος είναι η εμμενής διαλεκτική κριτική κοινωνικών φαινομένων και ονομάστηκε διαλεκτικός υλισμός.
1917 