Tag: Marxism

Ανθρώπινη Φύση και Αλλοτρίωση

Η αλλοτρίωση των ανθρώπων από την εργατική τους διαδικασία, τα προϊόντα της και τους γύρω τους συνεπάγεται την αλλοτρίωσή τους από την δυνατότητά τους να ελέγχουν και να κατευθύνουν την κοινωνία συλλογικά. Το αποτέλεσμα της συλλογικής παραγωγικής δραστηριότητας μας είναι το σύνολο της υλικής και πνευματικής ζωής των ανθρώπων, δηλαδή, η κοινωνία. Το γεγονός ότι είμαστε αλλοτριωμένοι από αυτή τη συλλογική παραγωγική δραστηριότητα σημαίνει ότι είμαστε αλλοτριωμένοι και από το αποτελέσμά της, την κοινωνία στην οποία ζούμε. Η συνεργασία μας στην παραγωγή δεν είναι κάτι που επιλέξαμε να κάνουμε συνειδητά, αλλά το ασυνείδητο αποτέλεσμα του ανταγωνισμού μας για την ικανοποίηση των άμεσων ατομικών μας συμφερόντων όπως της προσωπικής μας επιβίωσης. Αυτός ο τυφλός ανταγωνισμός οδηγεί στον αυθόρμητο καταμερισμό εργασίας, αυθόρμητο με την έννοια ότι συμβαίνει χωρίς κάποιο σχέδιο και κατεύθυνση από τους ανθρώπους. Το σύνολο της παραγωγικής δραστηριότητας των εργατών συνιστά ένα ασυνείδητα συλλογικό και αλληλεξαρτώμενο όλον που ρυθμίζεται από τον αυθόρμητο καταμερισμό εργασίας στον καπιταλισμό. Η συνέπεια: δεν αντιλαμβανόμαστε ότι η κοινωνία είναι δική μας δύναμη και συλλογική δημιουργία, αλλά αντ’ αυτού τη θεωρούμε μια ξένη δύναμη με τους δικούς της νόμους (π.χ., οι φυσικοποιημένοι ‘νόμοι’ της αγοράς), ανεξάρτητη από την παραγωγική μας δραστηριότητα. Καθώς φυσικοποιούμε αυτούς τους νόμους, θεωρούμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για αυτούς και γινόμαστε έρμαιό τους, δηλαδή, έρμαιο των ίδιων των κοινωνικών μας σχέσεων και παραγωγής. Αποδεχόμαστε την κοινωνική κυριαρχία του κεφαλαίου σαν ένα φυσικό και αναπόφευκτο γεγονός. Αυτό πρέπει να αλλάξει.

Human Nature and Alienation

The alienation of people from their labor process, its products and those around them entails their alienation from their ability to control and direct society collectively. The result of our collective productive activity is the totality of the material and spiritual life of people, that is, society. The fact that we are alienated from this collective productive activity means that we are also alienated from its result, the society in which we live. Our cooperation in production is not something we have consciously chosen to do, but the unconscious result of our competition for the satisfaction of our immediate individual interests such as our personal survival. This blind competition leads to the spontaneous division of labor, spontaneous in the sense that it happens without any plan and direction from people. The sum total of the productive activity of the workers constitutes an unconsciously collective and interdependent whole that is regulated by the spontaneous division of labor in capitalism. The consequence: we do not realize that society is our own power and collective creation, but instead we consider it a foreign power with its own laws (e.g., the naturalized ‘laws’ of the market), independent of our productive activity. As we naturalize these laws, we believe that we can do nothing about them and we become their slaves, that is, the slaves of our own social relations and production. We accept the social domination of capital as a natural and inevitable fact. This needs to change. 

Communism as Freedom

In communism, human beings will rationally legislate over and direct both their individual lives and the collective life of society, acquiring the position of free subjects.

Ο Κομμουνισμός ως Ελευθερία

Στον κομμουνισμό, οι άνθρωποι θα ελέγχουν και θα διευθύνουν ορθολογικά τόσο την ατομική τους ζωή όσο και τη συλλογική ζωή της κοινωνίας, αποκτώντας υπόσταση ελεύθερων υποκειμένων.

Η Κριτική της Προλεταριοποιημένης Εργασίας

Από την ανάλυσή του για τη μισθωτή εργασία ως αναπόφευκτα να οδηγεί στην προοδευτική εξαθλίωση και καταπίεση των εργαζομένων, ο Μαρξ δείχνει ότι το προλεταριάτο πρέπει να υπερβεί τη μισθωτή εργασία αν είναι να κατακτήσει ποτέ ευημερία και ελευθερία. Η ισότητα των μισθών και η αναδιανομή του πλούτου που κηρύττουν σοσιαλιστές όπως ο Προυντόν είναι ανεπαρκείς.[26] Δεδομένου ότι αυτή η αλλοτριωμένη μισθωτή εργασία έχει αποδειχθεί ότι είναι η προϋπόθεση της ατομικής ιδιοκτησίας και συνεπώς της αστικής κοινωνίας, συνεπάγεται ότι κάθε προσπάθεια υπέρβασής της είναι μια προσπάθεια υπέρβασης της ίδιας της αστικής κοινωνίας.

The Critique of Proletarian Labor

From his analysis of wage labor as necessarily leading to the progressive immiseration and oppression of the workers, Marx shows that the proletariat has to overcome wage labor if it is to ever achieve well-being and freedom. The equality of wages and redistribution of wealth preached by socialists like Proudhon is insufficient. Given that this alienated wage labor has been shown to be the precondition of private property and hence, of bourgeois society, it follows that any attempt at overcoming it is an attempt at overcoming bourgeois society itself.

Ο βοναπαρτισμός ως κρατική μορφή στον Μαρξ

Ο βοναπαρτισμός [είναι] η πολιτική έκφραση της ανώνυμης και αυτονομημένης δυναμικής του κεφαλαίου, το οποίο δεν εξαντλείται στην κυριαρχία μιας τάξης, αλλά αποτελεί τη μορφή που παίρνει η αστική κοινωνία συνολικά μετά την εδραίωση της βιομηχανικής επανάστασης.

Η Υλιστική Διαλεκτική της Ιστορίας

Ο διαλεκτικός υλισμός είναι επί της ουσίας η αναγνώριση ότι η πραγματικότητα είναι κοινωνική και ιστορική, επιτρέποντας επομένως την πιθανή μεταμόρφωση της από τη συνειδητή ανθρώπινη δράση, αλλά και η πρακτική απαίτηση για τέτοιο μετασχηματισμό.

Origins of Marxism: The Critique of Feuerbach and Hegel

Marx’s simultaneous critique of Hegelian idealism and Feuerbachian materialism is immanently dialectical, in the sense that it grasps the two philosophies as the antinomic poles constituting philosophy’s self-contradiction at the time. Both poles contain a one-sided truth about the world: Feuerbach the truth of the importance of material reality and Hegel the truth of the historicity of humanity. Marx seeks to derive social truth and social tasks by working through these two poles. In other words, Marx is not rejecting Feuerbach and Hegel, but attempting to go beyond them by drawing social and political conclusions from their insights.