Όπως και ο Μαρξ, η Μίτσελ τονίζει τον επαναστατικό χαρακτήρα του καπιταλισμού στην παγκόσμια ιστορία ως τη διάλυση της βάσης όλων των παραδοσιακών, «φυσικών», κοινωνικών σχέσεων και ως ανοίγματος της δυνατότητας του σοσιαλισμού, και θεωρεί πως η διαρκέστερη επανάσταση – αυτή της Γυναίκας – συνδέεται στενά με αυτόν τον κοσμοϊστορικό μετασχηματισμό. Όπως και ο Μαρξ, η Μίτσελ τονίζει τον επαναστατικό χαρακτήρα του καπιταλισμού στην παγκόσμια ιστορία ως τη διάλυση της βάσης όλων των παραδοσιακών, «φυσικών», κοινωνικών σχέσεων και ως ανοίγματος της δυνατότητας του σοσιαλισμού, και θεωρεί πως η διαρκέστερη επανάσταση – αυτή της Γυναίκας – συνδέεται στενά με αυτόν τον κοσμοϊστορικό μετασχηματισμό.
Tag: Capitalism
Ανθρώπινη Φύση και Αλλοτρίωση
Η αλλοτρίωση των ανθρώπων από την εργατική τους διαδικασία, τα προϊόντα της και τους γύρω τους συνεπάγεται την αλλοτρίωσή τους από την δυνατότητά τους να ελέγχουν και να κατευθύνουν την κοινωνία συλλογικά. Το αποτέλεσμα της συλλογικής παραγωγικής δραστηριότητας μας είναι το σύνολο της υλικής και πνευματικής ζωής των ανθρώπων, δηλαδή, η κοινωνία. Το γεγονός ότι είμαστε αλλοτριωμένοι από αυτή τη συλλογική παραγωγική δραστηριότητα σημαίνει ότι είμαστε αλλοτριωμένοι και από το αποτελέσμά της, την κοινωνία στην οποία ζούμε. Η συνεργασία μας στην παραγωγή δεν είναι κάτι που επιλέξαμε να κάνουμε συνειδητά, αλλά το ασυνείδητο αποτέλεσμα του ανταγωνισμού μας για την ικανοποίηση των άμεσων ατομικών μας συμφερόντων όπως της προσωπικής μας επιβίωσης. Αυτός ο τυφλός ανταγωνισμός οδηγεί στον αυθόρμητο καταμερισμό εργασίας, αυθόρμητο με την έννοια ότι συμβαίνει χωρίς κάποιο σχέδιο και κατεύθυνση από τους ανθρώπους. Το σύνολο της παραγωγικής δραστηριότητας των εργατών συνιστά ένα ασυνείδητα συλλογικό και αλληλεξαρτώμενο όλον που ρυθμίζεται από τον αυθόρμητο καταμερισμό εργασίας στον καπιταλισμό. Η συνέπεια: δεν αντιλαμβανόμαστε ότι η κοινωνία είναι δική μας δύναμη και συλλογική δημιουργία, αλλά αντ’ αυτού τη θεωρούμε μια ξένη δύναμη με τους δικούς της νόμους (π.χ., οι φυσικοποιημένοι ‘νόμοι’ της αγοράς), ανεξάρτητη από την παραγωγική μας δραστηριότητα. Καθώς φυσικοποιούμε αυτούς τους νόμους, θεωρούμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για αυτούς και γινόμαστε έρμαιό τους, δηλαδή, έρμαιο των ίδιων των κοινωνικών μας σχέσεων και παραγωγής. Αποδεχόμαστε την κοινωνική κυριαρχία του κεφαλαίου σαν ένα φυσικό και αναπόφευκτο γεγονός. Αυτό πρέπει να αλλάξει.
Human Nature and Alienation
The alienation of people from their labor process, its products and those around them entails their alienation from their ability to control and direct society collectively. The result of our collective productive activity is the totality of the material and spiritual life of people, that is, society. The fact that we are alienated from this collective productive activity means that we are also alienated from its result, the society in which we live. Our cooperation in production is not something we have consciously chosen to do, but the unconscious result of our competition for the satisfaction of our immediate individual interests such as our personal survival. This blind competition leads to the spontaneous division of labor, spontaneous in the sense that it happens without any plan and direction from people. The sum total of the productive activity of the workers constitutes an unconsciously collective and interdependent whole that is regulated by the spontaneous division of labor in capitalism. The consequence: we do not realize that society is our own power and collective creation, but instead we consider it a foreign power with its own laws (e.g., the naturalized ‘laws’ of the market), independent of our productive activity. As we naturalize these laws, we believe that we can do nothing about them and we become their slaves, that is, the slaves of our own social relations and production. We accept the social domination of capital as a natural and inevitable fact. This needs to change.
Our Position on Capitalism: What It Is, and Why We Should Be Against It
We consider capitalism to be the fundamental social problem that the Left needs to tackle, and it can only be tackled adequately if we have a clear understanding of what kind of problem it is. With that in mind, we consider it necessary to re-state and re-answer the question: what is capitalism and why should we be against it? This document is our response to this question. We hope that our document will rekindle debates about the nature of capitalism and what is to be done about it, putting the problem of capitalism again at the forefront of Leftist discourse.
Για τις πρόσφατες αρνητικές εξελίξεις στη λωρίδα της Γάζας
Το δικό μας καθήκον ως Κύπριοι αριστεροί είναι να οικοδομήσουμε ένα εργατικό αντικαπιταλιστικό κίνημα που θα στηρίξει τους εργαζομένους σε Παλαιστίνη και Ισραήλ και θα συμβάλει στη επίλυση των διάφορων εθνοτικών διαμαχών στην περιοχή διαμέσου της ανατροπής του καπιταλισμού που τις δημιουργεί και της οικοδόμησης του σοσιαλισμού που θα τις εξαλείψει.
Culture and the Left
The result of the decline of bourgeois culture is that its best aspects have been forgotten even by most bourgeois intellectuals, erased by postmodernism, with the possible exception of advances in the natural sciences. There appear to be very few intellectuals, either from the bourgeois or the proletarian class, that have received an education in the best traditions of the past and who can thus transmit their education to the proletarian masses. A big reason for this has been the Stalinist total rejection of bourgeois culture as irredeemable decadence, a rejection that the Left has since naturalized. By throwing away the baby together with the bathwater with regards to culture, where does that leave us?
Κουλτούρα και Αριστερά
Το αποτέλεσμα της παρακμής της αστικής κουλτούρας είναι ότι οι καλύτερες πτυχές της έχουν ξεχαστεί ακόμη και από τους περισσότερους αστούς διανοούμενους, διαγραφόμενες από τον μεταμοντερνισμό, με πιθανή εξαίρεση την πρόοδο στις φυσικές επιστήμες.[23] Φαίνεται ότι υπάρχουν πολύ λίγοι διανοούμενοι, είτε από την αστική τάξη είτε από την προλεταριακή τάξη, που έχουν λάβει παιδεία στις καλύτερες παραδόσεις του παρελθόντος και που μπορούν έτσι να μεταδώσουν την παιδεία τους στις προλεταριακές μάζες. Ένας μεγάλος λόγος για αυτό ήταν η σταλινική ολοκληρωτική απόρριψη της αστικής κουλτούρας ως παρακμιακή, μια απόρριψη που έκτοτε φυσικοποιήθηκε από την Αριστερά. Καίοντας τα χλωρά μαζί με τα ξερά όσον αφορά τον πολιτισμό, πού καταλήγουμε όμως;
Fascism as a symptom of the failure of revolutionary leadership on the Left
istory has shown that fascism is what happens when we have a potentially revolutionary situation on the one hand, and the absence of a revolutionary Left to take advantage of it on the other.
Ο Φασισμός ως σύμπτωμα της αποτυχίας της επαναστατικής ηγεσίας στην Αριστερά
Η ιστορία έχει δείξει ότι φασισμός είναι αυτό που συμβαίνει όταν έχουμε μια δυνητικά επαναστατική κατάσταση από τη μια, και την απουσία μιας επαναστατικής Αριστεράς για να την εκμεταλλευτεί από την άλλη.
Η Κριτική της Προλεταριοποιημένης Εργασίας
Από την ανάλυσή του για τη μισθωτή εργασία ως αναπόφευκτα να οδηγεί στην προοδευτική εξαθλίωση και καταπίεση των εργαζομένων, ο Μαρξ δείχνει ότι το προλεταριάτο πρέπει να υπερβεί τη μισθωτή εργασία αν είναι να κατακτήσει ποτέ ευημερία και ελευθερία. Η ισότητα των μισθών και η αναδιανομή του πλούτου που κηρύττουν σοσιαλιστές όπως ο Προυντόν είναι ανεπαρκείς.[26] Δεδομένου ότι αυτή η αλλοτριωμένη μισθωτή εργασία έχει αποδειχθεί ότι είναι η προϋπόθεση της ατομικής ιδιοκτησίας και συνεπώς της αστικής κοινωνίας, συνεπάγεται ότι κάθε προσπάθεια υπέρβασής της είναι μια προσπάθεια υπέρβασης της ίδιας της αστικής κοινωνίας.
1917 