Marx’s simultaneous critique of Hegelian idealism and Feuerbachian materialism is immanently dialectical, in the sense that it grasps the two philosophies as the antinomic poles constituting philosophy’s self-contradiction at the time. Both poles contain a one-sided truth about the world: Feuerbach the truth of the importance of material reality and Hegel the truth of the historicity of humanity. Marx seeks to derive social truth and social tasks by working through these two poles. In other words, Marx is not rejecting Feuerbach and Hegel, but attempting to go beyond them by drawing social and political conclusions from their insights.
Category: Language
Ρίζες του Μαρξισμού: Η κριτική σε Φόυερμπαχ και Χέγκελ
Η ταυτόχρονη κριτική του Μαρξ στον εγελιανό ιδεαλισμό και στον Φόυερμπαχικό υλισμό είναι εμμενής διαλεκτική με την έννοια ότι αντιλαμβάνεται τις δύο φιλοσοφίες ως τους αντινομικούς πόλους που συνιστούν την αυτοαντίφαση της φιλοσοφίας εκείνη την εποχή. Και οι δύο πόλοι περιέχουν μια μονόπλευρη αλήθεια για τον κόσμο: ο Φόυερμπαχ την αλήθεια της σημασίας της υλικής πραγματικότητας και ο Χέγκελ την αλήθεια της ιστορικότητας της ανθρωπότητας. Ο Μαρξ επιδιώκει να αντλήσει την κοινωνική αλήθεια και τα απορρέοντα κοινωνικά καθήκοντα δουλεύοντας μέσα από αυτούς τους δύο πόλους. Με άλλα λόγια, ο Μαρξ δεν απορρίπτει τον Φόυερμπαχ και τον Χέγκελ, αλλά προσπαθεί να τους υπερβεί αντλώντας κοινωνικά και πολιτικά συμπεράσματα από τις ενοράσεις τους.
10 Λόγοι Nα Mην Υποστηρίξεις ΑΚΕΛ ή Γιατί το ΑΚΕΛ Δεν Είναι Σύμμαχος Μας
Με ένα σημαντικό κομμάτι του αριστερού εξωκοινοβουλευτικού χώρου να υποστηρίζει συστηματικά το ΑΚΕΛ τα τελευταία 10 (και βάλε) χρόνια, υιοθετώντας τόσο μια προσέγγιση δύο μέτρων και δύο σταθμών όσο και μια τακτική υπερπροστασίας του κόμματος, οι αριστερές κριτικές του ΑΚΕΛ έχουν καταλήξει πλέον είδος προς εξαφάνιση.
Όλο Έθνος, Καθόλου Τάξη: Μια σύντομη κριτική στο βιβλίο Μεταξύ Έθνους και Τάξης
Ήταν τελικά το ΑΚΕΛ εκφραστής των συμφερόντων της κυπριακής εργατικής τάξης στο σύνολό της, ή ουραγός του Ε/κ εθνικισμού; Τα γεγονότα που περιγράφει το βιβλίο καταδεικνύουν το δεύτερο, αλλά οι ιστορικοί μας δυσκολεύονται να το παραδεχτούν.
Marx’s Declaration of Intent
Ελληνικά Perhaps Marx’s clearest early formulation of immanent dialectical critique is contained in a letter to his friend Arnold Ruge, … More
What is Marxism?
Marxism is most often viewed as a socioeconomic theory which privileges class relations and economic factors for understanding history and social reality. In other words, it is reduced to sociology. On the left, it is currently considered by most as bad sociology because it does not recognize the importance of social structures beyond economic ones in shaping the modern world. Its import is therefore further reduced to economics: Marxism is a theory which gives an adequate explanation of how the capitalist economic system works, and must be supplemented by other theories illuminating other aspects of the social fabric.
Τί εστί Μαρξισμός;
[O] μαρξισμός δεν είναι ούτε κοινωνιολογία ούτε οικονομικά. Είναι αντίθετα μια μέθοδος, μια μέθοδος σύλληψης της κοινωνικής πραγματικότητας προκειμένου να την αλλάξει. Είναι επομένως μια επαναστατική μέθοδος, όχι μια απλή μέθοδος ανάλυσης και κριτικής. Είναι μια μέθοδος που προορίζεται να λειτουργήσει ως οδηγός δράσης για μια συγκεκριμένη ιστορική κοινωνική ομάδα, το προλεταριάτο, όντας η ταξική του συνείδηση. Είναι, επιπλέον, μια ιστορικά συγκεκριμένη μέθοδος, δηλ. μια μέθοδος της οποίας η διατύπωση και η πρακτική κατέστη δυνατή λόγω συγκεκριμένων ιστορικών συνθηκών και της οποίας η σημασία περιορίζεται σε αυτές τις συνθήκες. Αυτή η μέθοδος είναι η εμμενής διαλεκτική κριτική κοινωνικών φαινομένων και ονομάστηκε διαλεκτικός υλισμός.
Η Διακήρυξη Προθέσεων του Μαρξ
Η κριτική θεωρία του Μαρξ διατυπώθηκε για να αποσαφηνίσει στους ανθρώπους τα βήματα προς τα οποία τείνουν οι ιδιοτελείς αγώνες τους για ζωή, ελευθερία και ευτυχία και τα οποία απαιτούνται για την εκπλήρωσή αυτών των αγώνων, δηλ. για να συνειδητοποιήσουν οι άνθρωποι τι πρέπει να κάνουν πολιτικά για να εκπληρώσουν αυτούς τους αγώνες και να δημιουργήσουν μια άλλη κοινωνία. Ο μαρξισμός προοριζόταν ακριβώς να ξεκαθαρίσει την πολιτική φαντασία των ανθρώπων και να παρέχει έναν συγκεκριμένο στόχο ή όραμα για τους αγώνες τους, δηλαδή τον στόχο της επανάστασης, της μεταβατικής δικτατορίας του προλεταριάτου και του ίδιου του κομμουνισμού.
80 Χρόνια Ουραγός της Δεξιάς: Το ΑΚΕΛ σύμφωνα με τον Ανδρέα Ζιαρτίδη
Το νήμα που διαπερνά την αυτοβιογραφία του Ζιαρτίδη Χωρίς Φόβο και Πάθος είναι η δειλία και ο ουραγισμός του ΑΚΕΛ μπροστά στην κυπριακή εθνικιστική δεξιά. Αυτό το χαρακτηριστικό του ΑΚΕΛ διαφαίνεται σε όλα σχεδόν τα κεφάλαια του βιβλίου, αποτελώντας το συνδετικό τους κρίκο και εν τέλει δείχνοντας πως στην ουσία του το ΑΚΕΛ ήταν ένα αστικό κόμμα ουραγός της δεξιάς.
The State and the Ruling Class
The state is not just a tool in the hands of the capitalists, but flesh of the flesh of class society in its totality. It therefore cannot be instrumentalized as a ready-made machine by the working class in its political struggle to overcome capital as a self-contradictory totality. On the contrary, through its independent organizations and parties the working class politicizes the problem of the state as it assumes responsibility for capital as a self-contradiction of social relations. It does so in the course of exercising power in the dictatorship of the proletariat—by developing historically new institutions, such as the Commune or workers’ councils (soviets). These new institutions are characterized by the principle of the electability and revocability of all officials who undertake to carry out public duties, without any separation of powers and without independent bureaucratic, judicial, or armed bodies and mechanisms. Once the old state machine is smashed, these new institutions will allow, for the first time in history, serious political engagement with the problem of the state, putting on the agenda the possibility of its historical transcendence.