Category: Language

Οι περιπέτειες της Πράσινης Νέας Συμφωνίας 

Αναμφίβολα, η δυσαρέσκεια των εργαζομένων για την περιβαλλοντική υποβάθμιση συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Αυτό που απέτυχε να υλοποιηθεί δεν είναι μόνο μια ευρεία μαχητική εναντίωση, αλλά και οποιαδήποτε αντίσταση στις ανθεκτικές πολιτικές οργανώσεις του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Στην πραγματικότητα, σήμερα, οι άνθρωποι της εργατικής τάξης είναι πιο πιθανό να αντιταχθούν στις περιβαλλοντικές νομοθετικές ρυθμίσεις, καθώς τείνουν να αυξάνουν το κόστος διαβίωσης για τους εργαζόμενους και να μειώνουν την κερδοφορία των επιχειρήσεων για τις οποίες εργάζονται. Στα περιβαλλοντικά ζητήματα, οι εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο μπορεί, στην πραγματικότητα, να ευθυγραμμίζονται περισσότερο με τη θέση των καπιταλιστών παρά με εκείνη των επίδοξων σοσιαλιστών.

Επίλογος

Η πραγματική δοκιμασία του μαρξισμού είναι λοιπόν αν θα καταφέρει να γίνει η κοινωνική και πολιτική συνείδηση ​​που αλλάζει την πραγματικότητα. Αυτό ισχύει γιατί ο διαλεκτικός υλισμός στοχεύει να είναι μια θεωρία με πρακτική σημασία – δεν έχει στόχο να περιγράψει την ιστορία και την πραγματικότητα αλλά να την αλλάξει. Είδαμε ότι για τον Μαρξ οτιδήποτε παραμένει απραγματοποίητο κατά μία έννοια παραμένει μη πραγματικό, και αυτό περιλαμβάνει την επαναστατική θεωρία. Όπως το έθεσε στη 2η Θέση για τον Φόυερμπαχ: «Το ερώτημα αν η ανθρώπινη νόηση μπορεί να συναντήσει την αντικειμενική αλήθεια δεν είναι θεωρητικό, αλλά πρακτικό. Στην πράξη πρέπει ν’ αποδείξει ο άνθρωπος την αλήθεια, δηλ. την πραγματικότητα και την ισχύ, το εντεύθεν της νόησής του». Μόνο αν το προλεταριάτο κάνει πραγματικότητα τον κομμουνισμό μέσω της επανάστασης θα δικαιωθεί ο μαρξισμός.

Conclusion

The real test of Marxism is thus whether it succeeds in becoming the social and political consciousness that changes reality. This is because dialectical materialism aims to be a theory with practical import – it does not aim to describe history and reality but to change it. We saw that for Marx anything that remains unrealized in a sense remains unreal, and this includes revolutionary theory. As he puts it in the 2nd Thesis on Feuerbach: “The question whether objective truth can be attributed to human thinking is not a question of theory but is a practical question. Man must prove the truth — i.e. the reality and power, the this-sidedness of his thinking in practice.” Only if the proletariat realizes communism through revolution will Marxism be vindicated.

Communism as Freedom

In communism, human beings will rationally legislate over and direct both their individual lives and the collective life of society, acquiring the position of free subjects.

Ο Κομμουνισμός ως Ελευθερία

Στον κομμουνισμό, οι άνθρωποι θα ελέγχουν και θα διευθύνουν ορθολογικά τόσο την ατομική τους ζωή όσο και τη συλλογική ζωή της κοινωνίας, αποκτώντας υπόσταση ελεύθερων υποκειμένων.

Η Κριτική της Προλεταριοποιημένης Εργασίας

Από την ανάλυσή του για τη μισθωτή εργασία ως αναπόφευκτα να οδηγεί στην προοδευτική εξαθλίωση και καταπίεση των εργαζομένων, ο Μαρξ δείχνει ότι το προλεταριάτο πρέπει να υπερβεί τη μισθωτή εργασία αν είναι να κατακτήσει ποτέ ευημερία και ελευθερία. Η ισότητα των μισθών και η αναδιανομή του πλούτου που κηρύττουν σοσιαλιστές όπως ο Προυντόν είναι ανεπαρκείς.[26] Δεδομένου ότι αυτή η αλλοτριωμένη μισθωτή εργασία έχει αποδειχθεί ότι είναι η προϋπόθεση της ατομικής ιδιοκτησίας και συνεπώς της αστικής κοινωνίας, συνεπάγεται ότι κάθε προσπάθεια υπέρβασής της είναι μια προσπάθεια υπέρβασης της ίδιας της αστικής κοινωνίας.

The Critique of Proletarian Labor

From his analysis of wage labor as necessarily leading to the progressive immiseration and oppression of the workers, Marx shows that the proletariat has to overcome wage labor if it is to ever achieve well-being and freedom. The equality of wages and redistribution of wealth preached by socialists like Proudhon is insufficient. Given that this alienated wage labor has been shown to be the precondition of private property and hence, of bourgeois society, it follows that any attempt at overcoming it is an attempt at overcoming bourgeois society itself.

Ο βοναπαρτισμός ως κρατική μορφή στον Μαρξ

Ο βοναπαρτισμός [είναι] η πολιτική έκφραση της ανώνυμης και αυτονομημένης δυναμικής του κεφαλαίου, το οποίο δεν εξαντλείται στην κυριαρχία μιας τάξης, αλλά αποτελεί τη μορφή που παίρνει η αστική κοινωνία συνολικά μετά την εδραίωση της βιομηχανικής επανάστασης.

Η Υλιστική Διαλεκτική της Ιστορίας

Ο διαλεκτικός υλισμός είναι επί της ουσίας η αναγνώριση ότι η πραγματικότητα είναι κοινωνική και ιστορική, επιτρέποντας επομένως την πιθανή μεταμόρφωση της από τη συνειδητή ανθρώπινη δράση, αλλά και η πρακτική απαίτηση για τέτοιο μετασχηματισμό.