Category: Greek

Όλο Έθνος, Καθόλου Τάξη: Μια σύντομη κριτική στο βιβλίο Μεταξύ Έθνους και Τάξης

Ήταν τελικά το ΑΚΕΛ εκφραστής των συμφερόντων της κυπριακής εργατικής τάξης στο σύνολό της, ή ουραγός του Ε/κ εθνικισμού; Τα γεγονότα που περιγράφει το βιβλίο καταδεικνύουν το δεύτερο, αλλά οι ιστορικοί μας δυσκολεύονται να το παραδεχτούν.

Τί εστί Μαρξισμός;

[O] μαρξισμός δεν είναι ούτε κοινωνιολογία ούτε οικονομικά. Είναι αντίθετα μια μέθοδος, μια μέθοδος σύλληψης της κοινωνικής πραγματικότητας προκειμένου να την αλλάξει. Είναι επομένως μια επαναστατική μέθοδος, όχι μια απλή μέθοδος ανάλυσης και κριτικής. Είναι μια μέθοδος που προορίζεται να λειτουργήσει ως οδηγός δράσης για μια συγκεκριμένη ιστορική κοινωνική ομάδα, το προλεταριάτο, όντας η ταξική του συνείδηση. Είναι, επιπλέον, μια ιστορικά συγκεκριμένη μέθοδος, δηλ. μια μέθοδος της οποίας η διατύπωση και η πρακτική κατέστη δυνατή λόγω συγκεκριμένων ιστορικών συνθηκών και της οποίας η σημασία περιορίζεται σε αυτές τις συνθήκες. Αυτή η μέθοδος είναι η εμμενής διαλεκτική κριτική κοινωνικών φαινομένων και ονομάστηκε διαλεκτικός υλισμός.

Η Διακήρυξη Προθέσεων του Μαρξ

Η κριτική θεωρία του Μαρξ διατυπώθηκε για να αποσαφηνίσει στους ανθρώπους τα βήματα προς τα οποία τείνουν οι ιδιοτελείς αγώνες τους για ζωή, ελευθερία και ευτυχία και τα οποία απαιτούνται για την εκπλήρωσή αυτών των αγώνων, δηλ. για να συνειδητοποιήσουν οι άνθρωποι τι πρέπει να κάνουν πολιτικά για να εκπληρώσουν αυτούς τους αγώνες και να δημιουργήσουν μια άλλη κοινωνία. Ο μαρξισμός προοριζόταν ακριβώς να ξεκαθαρίσει την πολιτική φαντασία των ανθρώπων και να παρέχει έναν συγκεκριμένο στόχο ή όραμα για τους αγώνες τους, δηλαδή τον στόχο της επανάστασης, της μεταβατικής δικτατορίας του προλεταριάτου και του ίδιου του κομμουνισμού.

80 Χρόνια Ουραγός της Δεξιάς: Το ΑΚΕΛ σύμφωνα με τον Ανδρέα Ζιαρτίδη

Το νήμα που διαπερνά την αυτοβιογραφία του Ζιαρτίδη Χωρίς Φόβο και Πάθος είναι η δειλία και ο ουραγισμός του ΑΚΕΛ μπροστά στην κυπριακή εθνικιστική δεξιά. Αυτό το χαρακτηριστικό του ΑΚΕΛ διαφαίνεται σε όλα σχεδόν τα κεφάλαια του βιβλίου, αποτελώντας το συνδετικό τους κρίκο και εν τέλει δείχνοντας πως στην ουσία του το ΑΚΕΛ ήταν ένα αστικό κόμμα ουραγός της δεξιάς.

Μαρξιστική θεωρία του κράτους: δύο-τρία πράγματα που γνωρίζω γι’ αυτήν

Το πολιτικό συμπέρασμα είναι το εξής: το κράτος δεν είναι απλώς ένα εργαλείο στα χέρια των καπιταλιστών, αλλά σαρξ εκ της σαρκός της ταξικής κοινωνίας στην ολότητά της, άρα δεν μπορεί και να εργαλειοποιηθεί ως έτοιμη μηχανή από την εργατική τάξη κατά την πολιτική της πάλη για την αναίρεση του κεφαλαίου ως αυτοαντιφατικής ολότητας.

Πανδημία και Αριστερά (Μέρος 2)

Εγκλωβισμένη σε ένα επιφανειακό αντιφασισμό, η αριστερά ανησυχεί περισσότερο για μια φανταστική φασιστική απειλή από απλούς πολίτες – η πλειοψηφία των οποίων ανήκουν στην εργατική τάξη – παρά για την πραγματική απειλή που λέγεται αυταρχικό αστικό κράτος. Η ακροδεξιά όμως είναι εξίσου περιθωριακή και αδύναμη με την αριστερά: δεν αποτελεί άμεσο κοινωνικό κίνδυνο. Επί της ουσίας, η πλειοψηφία της αριστεράς και των λεγόμενων προοδευτικών/φιλελευθέρων λειτουργεί σαν δεκανίκι του κράτους στη διαχείριση της πανδημίας.

Πανδημία και Αριστερά (Μέρος 1)

Παρότι συζητάμε διαρκώς για την πανδημία και τη διαχείρισή της, ιδίως για τα ιατρικά και επιδημιολογικά χαρακτηριστικά του ιού και για την αποτελεσματικότητα και αναγκαιότητα του κάθε επιμέρους μέτρου, η δημόσια συζήτηση μέχρι τώρα δεν ήταν και η καλύτερη. Χαρακτηρίζεται τόσο από προσπάθειες δημιουργίας κλίματος πανικού από πλευράς του κράτους και των καθεστωτικών ΜΜΕ, όσο και από κοινωνικό κανιβαλισμό μεταξύ πολιτών (ιδιαίτερα μεταξύ εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων), με τα κακά επιχειρήματα και τα ψευδή δεδομένα να δίνουν και να παίρνουν. Αυτό το τοξικό κλίμα κυριαρχεί και στην αριστερά, η οποία παρουσιάζεται εγκλωβισμένη στην τεχνοκρατική και αυταρχική λογική της υπάρχουσας διαχείρισης και περιορίζεται στο να ζητά ένα αποτελεσματικότερα πατερναλιστικό κράτος.