Author: 1917magazine

Ελευθερία

Η αντίληψη του Μαρξ για την ελευθερία οδηγεί σε μια ριζοσπαστική κριτική της αστικής κοινωνίας, δηλ. της κοινωνίας στην οποία ζούμε σήμερα. Αυτή η μορφή κοινωνίας στηρίζεται στη φιλελεύθερη αντίληψη της ελευθερίας και ο Μαρξ έχει δείξει ότι αυτή η αντίληψη είναι συγκεχυμένη. Κατ’ αρχάς, η περιγραφή του Μαρξ για την ελευθερία ως αυτοκυβέρνηση είναι ασυμβίβαστη με βασικές αρχές της αστικής τάξης, κυρίως με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και τους κοινωνικούς νόμους του. Για παράδειγμα, όπως το θέτει ο Μαξ Χορκχάιμερ, στην αστική κοινωνία, ο άνεργος εργάτης καλείται να αποδεχτεί ως αντικειμενικά αναγκαίο το γεγονός ότι οι οικονομικοί νόμοι καθιστούν αδύνατη την πρόσληψή του, επειδή οι συνθήκες είναι τέτοιες που οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά την πρόσληψη νέου προσωπικού (βλ. “Ο ανθρωπάκος και η φιλοσοφία της ελευθερίας”). Αλλά φυσικά οι νόμοι που διέπουν τα κοινωνικά συστήματα, όπως είναι τα οικονομικά συστήματα, είναι κοινωνικοί, άρα εξαρτώνται από εμάς, και άρα δεν είναι καθόλου αδύνατο να αλλάξουν – εφόσον αναλάβουμε εμείς την ευθύνη για τις συνθήκες ύπαρξής μας. Αντιμετωπίζοντας αυτούς τους νόμους ως αμετάβλητους, η αστική κοινωνία αποποιείται την ευθύνη για αυτό το καθήκον, αποτυγχάνοντας να εκφράσει την ελευθερία μας να αυτοκυβερνηθούμε.

Freedom

Marx’s conception of freedom leads to a radical critique of bourgeois society, the society we live in today. That form of society is underpinned by the liberal conception of freedom, and Marx has shown this conception to be confused. In the first instance, Marx’s account of freedom as self-governance is incompatible with basic tenets of the bourgeois order, most notably the capitalist mode of production and its social laws. For example, as Max Horkheimer puts it, in bourgeois society, the unemployed worker is asked to accept as objectively necessary the fact that economic laws make it impossible for him to be hired, because conditions are such that firms cannot afford to take on new staff (‘The Little Man and the Philosophy of Freedom’). But of course the laws governing social systems, such as economic systems, are social, and so up to us, and so not at all impossible to change – so long as we take charge of our conditions of existence. In treating these laws as immutable, bourgeois society abnegates responsibility for this task, failing to give expression to our freedom to self-govern.

Η Θέση μας για τον Καπιταλισμό: Τι Είναι και Γιατί Πρέπει να Είμαστε Εναντίον Του

Θεωρούμε ότι ο καπιταλισμός είναι το θεμελιώδες κοινωνικό πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσει η Αριστερά, και μπορεί να αντιμετωπιστεί επαρκώς μόνο εάν έχουμε ξεκάθαρη κατανόηση του τι είδους πρόβλημα είναι. Με αυτό κατά νου, θεωρούμε απαραίτητο να επαναδιατυπώσουμε και να απαντήσουμε ξανά στο ερώτημα: τι είναι ο καπιταλισμός και γιατί πρέπει να είμαστε εναντίον του; Αυτό το έγγραφο είναι η απάντησή μας σε αυτήν την ερώτηση. Ελπίζουμε ότι το έγγραφό μας θα αναζωπυρώσει τις συζητήσεις για τη φύση του καπιταλισμού και τι πρέπει να γίνει γι ‘αυτόν, θέτοντας το πρόβλημα του καπιταλισμού ξανά στο προσκήνιο του αριστερού λόγου.

Our Position on Capitalism: What It Is, and Why We Should Be Against It

We consider capitalism to be the fundamental social problem that the Left needs to tackle, and it can only be tackled adequately if we have a clear understanding of what kind of problem it is. With that in mind, we consider it necessary to re-state and re-answer the question: what is capitalism and why should we be against it? This document is our response to this question. We hope that our document will rekindle debates about the nature of capitalism and what is to be done about it, putting the problem of capitalism again at the forefront of Leftist discourse.

Για τις πρόσφατες αρνητικές εξελίξεις στη λωρίδα της Γάζας

Το δικό μας καθήκον ως Κύπριοι αριστεροί είναι να οικοδομήσουμε ένα εργατικό αντικαπιταλιστικό κίνημα που θα στηρίξει τους εργαζομένους σε Παλαιστίνη και Ισραήλ και θα συμβάλει στη επίλυση των διάφορων εθνοτικών διαμαχών στην περιοχή διαμέσου της ανατροπής του καπιταλισμού που τις δημιουργεί και της οικοδόμησης του σοσιαλισμού που θα τις εξαλείψει.

Η τρομοκρατική βία δεν είναι μονόδρομος: για τη στάση της Αριστεράς μπροστά στην επιχείρηση Πλημμύρα Αλ-Άκσα

Η βίαιη ενέργεια της Χαμάς δεν αντιμετωπίζεται ως τέτοια, δηλαδή ως ενέργεια υποκειμένων που είναι υπόλογοι των πράξεών τους, αλλά ως τυφλή και απελπισμένη αντίδραση των βασανισμένων, καταπιεσμένων Παλαιστινίων. Οι Παλαιστίνιοι δεν αντιμετωπίζονται ως υποκείμενα που έχουν ευθύνη των πράξεών τους, όπως όλος ο κόσμος, αλλά ως άτομα που δεν μπορούν παρά να αντιδράσουν τυφλά με βάση το συναίσθημα. Αυτή η αντίληψη είναι προβληματική, τόσο διότι είναι υποτιμητική προς τους Παλαιστινίους, όσο και επειδή αναγνωρίζει μόνο το κράτος του Ισραήλ και τους συμμάχους του ως υποκείμενα στην περιοχή, κάτι που δεν ισχύει.

Culture and the Left

The result of the decline of bourgeois culture is that its best aspects have been forgotten even by most bourgeois intellectuals, erased by postmodernism, with the possible exception of advances in the natural sciences. There appear to be very few intellectuals, either from the bourgeois or the proletarian class, that have received an education in the best traditions of the past and who can thus transmit their education to the proletarian masses. A big reason for this has been the Stalinist total rejection of bourgeois culture as irredeemable decadence, a rejection that the Left has since naturalized. By throwing away the baby together with the bathwater with regards to culture, where does that leave us?

Κουλτούρα και Αριστερά

Το αποτέλεσμα της παρακμής της αστικής κουλτούρας είναι ότι οι καλύτερες πτυχές της έχουν ξεχαστεί ακόμη και από τους περισσότερους αστούς διανοούμενους, διαγραφόμενες από τον μεταμοντερνισμό, με πιθανή εξαίρεση την πρόοδο στις φυσικές επιστήμες.[23] Φαίνεται ότι υπάρχουν πολύ λίγοι διανοούμενοι, είτε από την αστική τάξη είτε από την προλεταριακή τάξη, που έχουν λάβει παιδεία στις καλύτερες παραδόσεις του παρελθόντος και που μπορούν έτσι να μεταδώσουν την παιδεία τους στις προλεταριακές μάζες. Ένας μεγάλος λόγος για αυτό ήταν η σταλινική ολοκληρωτική απόρριψη της αστικής κουλτούρας ως παρακμιακή, μια απόρριψη που έκτοτε φυσικοποιήθηκε από την Αριστερά. Καίοντας τα χλωρά μαζί με τα ξερά όσον αφορά τον πολιτισμό, πού καταλήγουμε όμως;

Σημειώσεις πάνω στον αγώνα ενάντια στην έκδοση του Κενάν Αγιάζ

Κατά τη γνώμη μας, η στήριξη του Κενάν από όλο το πολιτικό φάσμα δείχνει πως όλα τα κομμάτια του φάσματος έχουν κάτι κοινό: την πατρίδα. Πολυεθνική ή Κουρδική, συγκεντρωτική ή αποκεντρωμένη, σε συνεργασία ή σε σύγκρουση με τα άλλα 4 κράτη στα οποία κατοικούν Κούρδοι και Κούρδισσες, όλες αυτές οι εκδοχές της πατρίδας ήταν εκείνες που κινητοποίησαν αυτόν τον ιδεολογικά αγεφύρωτο κόσμο να δεί στο πρόσωπο του Κενάν, πέρα από την πολιτική αδικία, και ένα εθνικό άδικο – μια σύνδεση δηλαδή με το εθνικό φαντασιακό του λαού του Κουρδιστάν.